สารคดีเชิงประวัติ
‘‘คนเราจะมีพรุ่งนี้ได้อีกกี่วัน เวลามีเหลือกันเท่าไหร่ คนเราจะมีลมหายใจอีกกี่ครั้ง
ใครจะรู้ คนเรายังมีสมองที่แตกต่างกัน ยังมีความฝันได้มากมาย คนเราจะมีชีวิตแล้วไม่ได้ใช้
คงน่าเสียดาย’’ ดังคำที่กล่าวมาเป็นสิ่งที่เปลี่ยนชีวิตมันทำให้ผมได้คิดอะไรหลายๆ
อย่างในการที่จะเลือกเส้นทางการดำเนินชีวิต และที่จะเข้าใจในความหมายของชีวิตในแต่ละวันได้อย่างคุ้มค่าที่สุดในชีวิต
แต่ก่อนผมก็เป็นแค่เด็กคนหนึ่งที่ยังไม่รู้ว่าในชีวิตของเราต้องทำไร
ในแต่ละวันต้องดำเนินชีวิตอย่างไร ผมก็ได้แต่นั่งคิดและเล่นไปวันๆ
เหมือนชีวิตนี้ไม่ต้องทำอะไรแค่ให้วันและเวลาเดินไปถึงวันสุดท้ายก็พอและทำให้ผมเลือกการใช้ชีวิตไม่ถูก
จนอยู่มาวันหนึ่งในขณะที่ผมนั่งเล่นมีเสียง เสียงหนึ่งดังขึ้นมาข้างๆผม ‘‘ ชีวิตจะเป็นแบบไหน คงต้องเลือกเอา
ก็ตัวของเราก็ใจของใครของมันชีวิตที่เป็นแบบนี้ คงไม่ว่ากัน ก็ชีวิตมันเป็นของเรา
’’ มันทำให้ผมรู้และเข้าใจขึ้นมาได้อย่างชัดเจนว่าชีวิตนี้
มันไม่ใช่ของใครมันเป็นของเราเองเราเป็นคนที่กำหนดการใช้ชีวิตของตนเอง
ไม่มีใครมากำหนดเราได้เพราะชีวิตนี้มันเป็นของเรา และสิ่งนี้มันทำให้ผมได้ค้นพบคำตอบที่ต้องการ
และได้เปลี่ยนแปลงการดำเนินชีวิตและเริ่มใช่ชีวิตใหม่ที่ดีขึ้นกว่าเดิม เมื่อได้เข้าถึงจุดเปลี่ยนแปลง
ผมจึงได้รู้สึกว่าชีวิตของผมมันมีค่ามากมายในแต่ละวันนั้นมันมีค่ามากมายแค่ไหนและทำให้ผมต้องใช่ทุกวันทุกเวลาที่ผ่านไปต้องทำอย่างเต็มที่และรู้สนุกที่จะทำสิ่งนั้น
และผมอยากขอบคุณเสียงนั้นที่ทำให้ผมได้รู้อะไรหลายๆอย่างที่มีค่าในชีวิตที่ผมไม่เคยได้รู้
นี้คือสิ่งที่เป็นชีวิตของผมให้มีคุณค่ามากที่สุด
และทุกคนคงจะมีจุดหมายปลายทางในการเลือกที่จะกำหนดชีวิตของตัวเองว่าจะเป็นไปอย่างไร
จะทำอย่างไรให้ชีวิตตัวเองให้ได้อย่างเต็มที่ เพราะว่าชีวิตของเราไม่รู้ว่าจะได้ใช้ไปถึงวันไหน
จะอยู่ได้นานแค่ไหน จงทำทุกวันให้ดีที่สุด